Mieć zapaśną strunę nie zawadzi. A tymczasem od drapieżnej rzeszy Dobytek mój pożarty; wkrótce i mnie schłoną! Rozumieli również, że już kona i własną wieczną szczęśliwość źrenicami duszy ogląda, ale w tym się pomylili, gdyż on, nieczuły i głuchy na wszystko, uśmiechał się tak całe tygodnie, i Zbyszko, wyjechawszy wreszcie z okupem za Maćka, zostawił go jeszcze przy życiu. Teraz zupełnie sama na górę i odetchnie swobodnie! Była godzina dwunasta w południe, o wpół do trzeciej miałem wyruszyć, ale przedtem musiałem iść na pożegnalny obiad, który za grosz wdowi wyprawiała dla mnie brać literacka. Chłopiec czyni niewolnikiem. Nie byłem marnotrawcą. –O ,to filuty [51] pierwszej próby. – Chłopcy! To było wyczerpujące. Jacek drgnął i spojrzał na niego błyszczącymi oczyma,jakby zbudzony ze snu: – Co,dobrodzieju? – Jakże więc! - Słuchajta no, gospodarze! Obok hodowli zwierząt gospodarskich, zajmuje rybołówstwo. jakimiśmy go miłymi,serdecznymi sło- wy nie osypały! On zaś zasępił się i rzekł: - Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wiera, zawsze rada czynisz. Cóż w niej się ogień żarzy - ze smutku-że, tęsknoty we Słońcu zgasasz złoty, czy stos się tobie marzy pozgonny . Wieleż to brudów i głupstw na szybach, wiele konceptów. A niedoczekanie ich! Gdyby była przytomną. Judisztira jednakże nie zgodził się z radą Bhimy, mówiąc: „O bracia, ucieczka ze strachu przed ogniem jest ze wszech miar niedobrą obronną strategią. 14 ROZDZIAŁ II Po posiłku, który zwał się śniadaniem, a do którego dwaj towarzysze zasiedli wówczas, gdy zwykli śmiertelni byli już dawno po południowym prandium, Petroniusz zaproponował lekką drzemkę. On wielki jest, bo w nim zaszyta unia Litwy z Koroną. – Chętnie zobaczyłbym go przy okazji. Cała kraina leżała u jego stóp, a on patrzył na nią z wysokości, rzekłbyś: stróż jej i opiekun.